Een portret is een schilderij gemaakt door een portret schilder. Een foto gemaakt door een fotograaf een gebeeld houwde weergave van iemands hoofd of buste of een andere artistieke voorstelling van een persoon of een groep. Portretten zijn vaak eenvoudige afbeeldingen van het gezicht zonder veel creativiteit (zoals pasfoto’s). De opzet is te tonen hoe de persoon eruit ziet met soms wat arstitiek inzicht in zijn of haar persoonlijkheid. Zoals wel vaker, geldt ook hier: artisticiteit is moeilijk, eist veel kennis en kunde, maar is zinvol; artistiekerigheid is knullig en zinloos. En overigens, ook bij de bespreking van portretfoto’s: over kunst valt niet (of nauwelijks) te discussiëren. Meestal is herkenbaarheid van het gezicht het belangrijkst. Een portret waar twee personen op zijn afgebeeld heet een dubbel portret. Een met meer dan twee personen ’n groepsportret. Portretten worden vaak gemaakt naar aanleiding van een gebeurtenis: de klassen foto, een familie portret bij een jubileum of ter herinnering – burgermeesters-portret. Portret fotografie is een commerciële industrie in de hele wereld. Portret kunst bloeide in romeinse beeldhouw werken waarvan de geportretteerden eisten dat ze realistisch waren zelfs de minder knappe. Tijdens de 4e eeuw verloor het portret terrein aan een verheerlijkt symbool van hoe de persoon eruit zag. Echte portretten van het werkelijke uiterlijk van individuen verschenen opnieuw in europa in de middeleeuwen in Bourgondië en Frankrijk. Een van de bekendste portretten in de westerse wereld is Leonardo da Vinci’s schilderij Mona Lisa. Een schilderij van een onbekende vrouw. Enkele van de vroegste portretten van mensen die geen koningen of keizers waren zijn de Fayum portretten (mummie portretten) die bewaard zijn gebleven in het droge klimaat van de regio Fayum in Egypte. Dit zijn de enige schilderijen uit de romeinse periode die bewaard zijn gebleven afgezien van fresco’s. Als een kunstenaar een portret van zichzelf maakt wordt het een zelfportret genoemd. Het vroegst bekende geschilderde zelfportret was dat van de franse kunstenaar Jean Fouquet rond 1450 maar als de definitie wordt uitgebreid is het eerste zelfportret dat van een eygtenaar farao Aknaton’s beeldhouwer Bak die een voorstelling van zichzelf en zijn vrouw Taheri hakte rond 1365 v. chr. Toch lijkt het aannemelijk dat zelfportretten terug gaan tot de rots tekeningen. Sinds het begin van de fotografie hebben mensen foto portretten laten maken. De populariteit van het dauguerreo type in het midden van de 19e eeuw werd voornamelijk veroorzaakt door de vraag naar goedkope portretten. In steden overal ter wereld verschenen foto studio’s waar soms meer dan 500 platen per dag werden geschoten. De stijl van deze vroege werken geeft de technische uitdagingen weer die 30 seconden belichtingstijden en de esthetiek van die tijd. Geportretteerden werden over het algemeen neergezet gezeten tegen een effen achtergrond en belicht met het zachte licht van een hoog raam en alles wat met spiegels gereflecteerd kon worden. Met de zich ontwilkkelende fotografische technieken namen enkele fotografen hun talenten mee naar buiten de studio naar slagvelden overzee en naar de wildernis. Ook daar werden voortaan portret foto’s genomen. In de politiek zijn portretten van leiders vaak symbolen voor een staat. In de meeste landen is het gebruikelijk een portret van het staatsthoofd op te hangen in belangrijke overheidsgebouwen. Overmatig gebruik van het portret van een leider kan een teken zijn van persoonsverheerlijking. Voorbeelden hiervan zijn de portretten van Adolf Hitler en Sadam Hoesein tijdens hun bewind. Portretrecht is het recht van ieder individu om wel of niet in te stemmen met publicatie van zijn of haar portret. In de literatuur en de media wordt met de term portret een geschreven dan wel audio visueel vormgegeven beschrijving of analyse van een persoon of onderwerp bedoeld. Een dergelijk portret kan een diep inzicht opleveren.

Alle rechten voorbehouden ©